Shawoeoth (Pinksteren): eerste tarwe, dank voor Tora, inwoning van JHWH als Heilige Geest, dankzij JHWH als Yeshua
Tora ontvangst /eerste tarwe oogst, Ruth/Boaz , losser /
God rondom ons / God met ons (Immanuel) / God in ons , dus Geest vervuld vanaf bekering, voor ieder mens ook buiten het volk Israel,
Wij zijn door Yeshua die eerstelingen, de Levieten, de priesterschap 1 Petrus 2:9,10
Zonder de Tenach (OT) kun je het Pinksterfeest niet begrijpen, dus we beginnen met het eerste moment, waar onze hemelse Vader iets zegt over Shawoeoth.
In Ex. 19 lezen we dat Israel in de woestijn Sinai zich legerde tegenover “de berg”, in de 3e maand na de uittocht, wat tegelijk de eerste Pesachviering was, met het bloed van het lam aan de deurpost.
Na de verlossing uit de duisternis en een land vol afgoderij sluit JHWH in Ex. 19:5,6 een verbond met Israel:
” 4 U hebt zelf gezien wat Ik met de Egyptenaren gedaan heb en hoe Ik u op arendsvleugels gedragen en u bij Mij gebracht heb.
5 Nu dan, als u nauwgezet Mijn stem gehoorzaamt en Mijn verbond in acht neemt, dan zult u uit alle volken Mijn persoonlijk eigendom zijn, want heel de aarde is van Mij.
6 U dan, u zult voor Mij een koninkrijk van priesters en een heilig volk zijn. Dit zijn de woorden die u tot de Israëlieten moet spreken.”
steekwoorden:
losser/ goel : iemand van een bestaand recht verlossen, bijv. de losser sterft in plaats van degene, die de doodstraf krijgt,
Egyptenaren, de oudste zonen, dus de bloem van de natie, stierven , ze hadden geen losser en er werd dus aan het recht voldaan.
Israel had het bloed van het Pesachlam als losser.
Zo ook Ruth, die had als vrouw van een Joodse man recht op een huwelijk met een broer/familielid van haar man, maar die werd “verlost” van dat recht door Boaz., hij huwde haar in zijn plaats.
Overigens was Boaz ook “een van onze lossers”, Ruth 2:20 en 3:12 /Lev. 25:25
Tijdens de gerste-oogst, dus met Pesach
De Moabitische Ruth koos heel bewust voor Israel, ondanks de teleurstelling van de dood van haar man, Chiljon of Machlon, Ruth 1:16,17 uw volk is mijn volk, uw God is mijn God.
Shawoeoth: de eerste vruchten van het voorjaar:
When each family presented its basket to the Lord before the cohen (priest), they recited the following verses of Scripture:
“My father was a wandering Aramean, and he went down into Egypt with a few people and lived there and became a great nation, powerful and numerous. But the Egyptians mistreated us and made us suffer, subjecting us to harsh labor.
“Then we cried out to the Lord, the God of our ancestors, and the Lord heard our voice and saw our misery, toil and oppression. So the Lord brought us out of Egypt with a mighty hand and an outstretched arm, with great terror and with signs and wonders.
“He brought us to this place and gave us this land, a land flowing with milk and honey; and now I bring the firstfruits of the soil that you, Lord, have given me.” (Deuteronomy 26:5–10)
Yom HaBikurim (Day of the First Fruits) in Numbers 28:26 (but not the Festival of First Fruits in Leviticus 23:9–12);
Chag HaKatzir (Festival of Reaping) in Exodus 23:16;
Bikkurei Ketzir Chittim (The First Fruits of the Wheat Harvest) in Exodus 34:22; and
Z’man Mattan Torateinu (Season of the Giving of the Torah), which is a name arising from Jewish tradition.
The Ten Commandments in Hebrew
Shavuot marks the end of the seven-week period called Sefirat HaOmer (Counting of the Omer), which began at Passover. (telling vanaf Pesach of vanaf de shabbath direct na Pesach ???
On the fiftieth day, a new grain offering is to be presented to the Lord and a sacred assembly held to celebrate the Feast of Shavuot.
“Count off fifty days up to the day after the seventh Sabbath, and then present an offering of new grain to the LORD.” (Leviticus 23:16)
The name of the festival is derived from the Hebrew word shavuah, meaning week. Shavuot (weeks) is the plural form of this word.
“‘From the day after the Sabbath, the day you brought the sheaf of the wave offering, count off seven full weeks [shavuot].” (Leviticus 23:15)
Shavuot: The Giving of the Torah
“Now if you obey me fully and keep my covenant, then out of all nations you will be my treasured possession. Although the whole earth is mine, you will be for me a kingdom of priests and a holy nation.” (Exodus 19:5–6)
According to traditional Jewish belief, Shavuot commemorates the giving of the Torah at Mount Sinai.
Although it is not explicitly stated in Scripture, this is believed to be the day in which the Ten Commandments were given to the nation of Israel seven weeks after their miraculous exodus from Egypt.
More than 3,300 years ago at the foot of the mountain, the Jewish people accepted the privilege and the responsibility of living as God’s “set-apart people.”
The Torah became the agreed upon standard of behavior and code of conduct for both the native-born Israelite and the stranger who lived amidst them.
“The same laws and regulations will apply both to you and to the foreigner residing among you.” (Numbers 15:16)
A vintage engraving of Moses and the Ten Commandments
Holiday Observances: The Land Flowing with Milk
“He brought us to this place and gave us this land, a land flowing with milk and honey; and now I bring the firstfruits of the soil that you, Lord, have given me.” (Deuteronomy 26:9–10)
To commemorate this special day, children in Israel typically wear white and carry decorated baskets filled with fruit, vegetables and a dairy products such as cheese.
They also sing holiday songs, and many wear a wreath of flowers around their heads.
Since Shavuot is associated with the giving of the law, all around the world, the Jewish People will attend synagogue today to hear Exodus 19 and 20, which includes the Ten Commandments.
Last night, in fact, many stayed up all night to study the Torah, a practice called Tikun Leyl Shavuot (Rectification for Shavuot Night).
The Megilat Ruth (Book of Ruth) is also read because the harvest scenes described in Ruth are in keeping with this harvest festival.
Furthermore, since Ruth was a convert to Judaism, her acceptance of the Torah reflects the theme of the giving of the law. It is also traditionally believed that King David, Ruth’s grandson, was born and died on Shavuot.
De feesten des Heren
Pesach
http://www.icej.nl/nieuwsbrief/apr2002/feesten_des_heren.htm
Pesach is het eerste feest in het voorjaar en markeert de overgang van winter naar zomer, van donker naar licht, van gebondenheid naar vrijheid. Dit feest verwijst naar de daden van God in de bevrijding van zijn volk uit Egypte. Het woord Pesach komt van een werkwoord pasach, dat betekent: voorbijgaan, over iets heen springen. Pesach is dus zoiets als: feest van het sparend voorbijgaan. Het gedeelte van Exodus 12:1-13 gaat over het sparend voorbijgaan van God aan zijn volk. Voordat God zijn volk gaat verlossen uit Egypte, verkondigt Hij aan Mozes zijn plannen met Israël, namelijk Israëls verlossing uit de plagen van Egypte, Exodus 1:18-27. Het woord plaag, ‘oth’, betekent teken. De Egyptenaren kregen door de plagen verschillende tekenen van God, om te laten zien dat God groter is dan de goden van Egypte.
Pesach is ook een teken van opstand tegen Egypte. Israël slacht nu een lam, wat een symbool was van goddelijkheid voor Egypte. En Israël slacht dit lam nog wel op klaarlichte dag en openlijk brengen zij het bloed aan op de deurposten, als verzetsdaad. Wanneer Israël uiteindelijk het slavenhuis van Egypte verlaat, krijgen ze hun loon alsnog betaald. Egypte overlaat hen met geschenken, om maar te zorgen dat Israël vertrekt. Hiermee is het loon van 430 jaar slavenarbeid betaald.
De eerste Pesach is de historische uittocht uit Egypte, met het begin van de reis door de woestijn naar het land van belofte, Exodus 12. De tweede Pesach was bij de oprichting van de tent der samenkomst, de Tabernakel, in de woestijn, Numeri 9:15. Aan het eind van de woestijntocht werd onder Jozua een Pesach gevierd, bij de intocht van het beloofde land, Jozua 5:10-11. Daarmee markeert Pesach belangrijke gebeurtenissen van het volk.
Sinds de verwoesting van de Tempel worden er geen lammetjes meer geslacht en vindt het Pesachfeest voornamelijk thuis plaats, met een Sedermaaltijd als hoogtepunt. De Sedermaaltijd mag pas ’s avonds worden gegeten. Op tafel staan de flessen wijn en de Sederschotel met een ei, een bot, bittere kruiden, klei/leem en 3 ongezuurde broden. Het ei, baitsa, herinnert aan de extra offers in de tempel. Het bot, zeroah, herinnert aan het paaslam, de bittere kruiden, maror, herinneren aan de bittere slaventijd en charoset symboliseert de klei/leem voor de tichels in Egypte.
In het NT wordt de verbinding gelegd naar Jezus als het Offerlam, 1 Corinthe 5:7. Jezus vierde met zijn discipelen de Sedermaaltijd, waarin Hij het Avondmaal instelde. Ná de instelling van het Heilig Avondmaal ging Jezus naar Gethsemané. Bij Zijn gebed vroeg Hij de discipelen samen met Hem te waken. Het was nl. Pesachnacht, de nacht van waken, maar de discipelen waren niet in staat om dat te doen, Jezus moest dit alleen volbrengen.
Dat Jezus als slot van Pesach uitriep: “Het is volbracht”, heeft een belangrijke betekenis om iets af te sluiten. De hogepriester was gewoon, om bij het Pesachfeest ná het avondoffer deze woorden uit te spreken, als teken dat het offer aanvaard was en de zonden vergeven waren. Zo moest ook Jezus dit uitroepen, als teken van werkelijke afsluiting en definitieve verlossing. Door het offer van Jezus als hèt Pesachlam, is er voor ons nieuwe hoop. Wij mogen als verloste mensen vanuit Pesach leven.
Feest der Eerstelingen
Yom Habikkurim, of het Feest der Eerstelingen, maakt het feest van Pesach compleet. Op zich was Israël vertrouwd met de gedachte van de Eersteling, Begoor. De eerstgeborene van mens en dier waren heilig voor de Heer, Ex. 13:2. Met Pesach stond de eerstgeborene, de eerstelingen van de oogst, Bikkurim, centraal. Deze zijn heilig voor de Heer en worden aan Hem aangeboden.
Tijdens de woestijnreis werd het volk gevoed door het manna, het ongezuurde brood uit de hemel. In het beloofde land moest men dit feest vieren, Joz. 5:10-12. De priester moest een schoof van de eerstelingen van het land, tarwe en gerst, bewegen voor het aangezicht van God, op de dag na de sabbath. Men kon pas eten van de eerste-lingenoogst, nadat deze eerste schoof aan God was geofferd. De schoof der Eerstelingen is onderscheiden van de oogst der Eerstelingen, Ex. 23:16. Deze schoof is de heraut van de oogst. De oogst met Pesach, gerst, en de oogst met Wekenfeest, tarwe, zijn beide voorlopers van de uiteindelijke oogst met Loofhuttenfeest. Vanaf het Feest der Eerstelingen moest Israël de Omertelling uitvoeren.
Tussen het Feest der Eerstelingen en Shavuot (Pinksteren) zit 50 dagen. Bij het Feest der Eerstelingen werd de eerste schoof van het land gehaald, als begin van de voorjaarsoogst of vroege oogst. Met Shavuot wordt het laatste van de voorjaarsoogst binnengehaald. Daartussen liggen 50 dagen. Zoals de Eerstelingen een belofte van wat komt inhouden, zo is het tellen van de Omer een tijd van verwach-ting. Niet alleen voor de landbouw, als verwachting naar de vroege oogst, maar vooral een verwachting naar de dag van bevrijding. Bij het tellen van de Omer, de 50 dagen, wordt soms Ps. 67 geciteerd, omdat het bestaat uit 7 verzen en 49 woorden.
In het NT moesten de discipelen, na de Hemelvaart in Jeruzalem blijven, totdat zij de Trooster zouden ontvangen, niet vele dagen na dezen. Als joodse mannen zullen zij de omertelling misschien in dit licht hebben gezien, dat God zijn Heilige Geest uit de hemel zou sturen op Shavuot, het latere Pinksterfeest? In het NT is Christus de Heer van de oogst. In dit feest is Hijzelf de schoof der Eerstelingen, 1 Cor. 15:20-23. Het Feest der Eerstelingen symboliseert de opstanding van Christus, de eersteling uit de doden, maar ook de hemelvaart en tevens de wederopstanding van de heiligen, Mt. 27:52-53.
Shavuot
Shavuot wordt ook wel Wekenfeest of Pinksterfeest genoemd. Dit feest vormt het slotfeest en tevens het hoogtepunt van de voorjaarsfeesten, Ex.19-24. Dit Wekenfeest is het feest dat God in gedachten had, toen Hij aan Mozes vertelde dat de Farao het volk moest laten gaan, om voor God in de woestijn een feest te houden, Ex.5:1,10:9. Na de uittocht uit Egypte kregen de joden hun identiteit met het Wekenfeest, met de Tora bij de berg Sinaï. Dankzij dit verbond heeft het volk eeuwenlang zijn identiteit weten te behouden, zelfs onder verdrukking en zonder het beloofde land. Bij de Sinaï kreeg het volk als het ware een hart mee. Zoals Pesach en Shavuot bij elkaar horen, zo horen ook de joodse nationaliteit en identiteit bij elkaar. Het volk werd geroepen om een uitverkoren volk te zijn temidden der natiën, Ex.19:5, en om een volk van priesters en een heilige natie te zijn, Ex.19:6.
Met elk Wekenfeest ontvangen schepping en geschiedenis de belofte van hun messiaanse voltooïing. Toen Mozes de Tora aan het volk gaf, zei men: Wij zullen doen en wij zullen luisteren, Ex. 24:7. Uiteraard wordt er op Shavuot gelezen over de 10 Woorden op de berg Sinai. De 10 Woorden als samenvatting van de gehele Tora. Naast de Tora wordt er op Shavuot gelezen uit de feestrol Ruth. Ruth is het type van iemand die uit liefde tot Gods volk is toegetreden. Ruth verlaat net als Abraham het land van haar geboorte en het huis van haar vader, Gen.12:1, om te gaan naar een onbekend land, maar waarvan ze voelt dat God haar heen leid. Ruth is een symbool van alle mensen, in een worsteling om verandering. Het boek Ruth laat ook de zorg zien voor de armen en weduwen. Maar belangrijker is, dat men hierin leest, dat de heidenen ook tot het volk van Israel gaan behoren door de losser, Go’el. Voor Israël is het profetisch dat de heidenen onder de heerschappij van de Messias ook tot het volk van God gaan behoren. Dit feest wordt ook wel het feest der Eerstelingen genoemd, als begin van de inzameling van de heidenen. Het is veelzeggend dat iedere Joodse eredienst na de Toralezing het Alenoe-gebed wordt gebeden, met de droom van de uiteindelijke harmonie tussen de volkeren en God: dat alle volkeren zich voor U buigen en elke tong bij U zal zweren. Shavuot is hiervan het begin.
De Feesten des HEREN / van Israël
Rosj Hashana (Joods nieuwjaar)
Yom Kippur (Grote verzoendag)
Sukkoth (Loofhuttenfeest)
Simchat Torah (Vreugde der Wet)
Chanoeka (Feest van de Tempel vernieuwing)
Toe Bisjwat (Nieuwjaar van de bomen)
Poerim (Lotenfeest)
Pesach (Pasen)
Shavuot (Pinksterfeest / Wekenfeest)
http://www.hetlichtdeslevens.nl/artikel/63ruthontmoetboaz.html
